Zwalczanie rybików

Rybiki cukrowe to niesamowicie zwinne, maksymalnie dzisięciomilimetrowe owady bez skrzydeł, za to z długimi, nitkowatymi czułkami. Swoją nazwę zawdzięczają podobieństwu do ryb. Nawet ich szybkie ruchy przypominają nieco pływanie ryb. Podłużne ciało rybika pokryte jest srebrzystymi łuskami — stąd druga nazwa, srebrzyki. Rybik cukrowy od rybika piekarnianego różni się tym, że nie występuje w obiektach przemysłowych, zajmujących się produkcją żywności oraz przetwórstwem.

Rybik cukrowy wije się po podłogach i ścianach, choć niektórzy określają jego sposób poruszania jako „bieganie zygzakiem”. Najczęściej zobaczymy rybiki w łazienkach i toaletach po zapaleniu światła — najpewniej zaczną wtedy uciekać do swoich kryjówek. Te niepozorne owady lubują się w ciepłych, ciemnych i wilgotnych miejscach. Im więcej potencjalnych kryjówek w pomieszczeniu, tym większe prawdopodobieństwo, że rybiki pojawią się w domu/mieszkaniu. Ze względu na niechęć do oświetlonych miejsc, raczej nie zobaczymy ich za dnia — ukrywają się wówczas w rurach, szczelinach i odpływach.

Srebrzyki zjadają produkty zawierające cukry, skrobię, białko oraz kleje organiczne. Nie pogardzą także celulozą, papierem toaletowym czy martwymi owadami. Innymi słowy, niszczą one tapety i książki, a także zanieczyszczają produkty spożywcze. Ciekawostką jest, że bez pożywienia mogą przeżyć nawet rok! Najczęściej rybiki cukrowe żyją długo i szybko się rozmnażają.